ذكريات مع جدى

­­­­­­­­­­هذة التدوينه كتبتها  اختى ايات عثمان ولانها لا تمتلك مدونه فانا استضفتها ف مدونتى          

           

فى البدايه احب اذكر ان دى تجربتى الاولى فى الكتابة ؛اسم الموضوع بيمثلنى لانى كنت فى الوقت دة عندى تقريبا 10 سنين

رسمت الصورة دى وانا فرحانه اوى لان جدو كان فرحان بيها يمكن عشان كانت بتمثل حاجات جواة ورغم انها غير كامله الا انه كان عايز يدخلها مسابقة مواهب فى جمعية المهناب بالاسكندرية.

 احب اقول انى رسمت الصورة من حكاوى جدو الله يرحمه كان ديما بيحكى عن النوبة زمان من قبل ما يتهجروا  والبلد القديمة وشكلها ونخلها وازاى هو نفسوه يرجع تانى لبلاد جمال ربانى

وكان بيقارن بين البلد القديمة والجديدة وانه ازاى فى اختلاف جامد(النيل ..والصحرا ....وسع البيوت والضيق والعفرة ....... وحاجات كتير).وكان بيقول ان هما متخلوش عن ارضيهم بسهوله بس علشان مصر وانالخكومه وعدوتهم بالعودة وفى ناس كتير مستحملتش البلد الجديدة فابتدوا يروحوا اسكندرية والقاهرة وان عائلتهم كانت من الناس دى لان الحياة كانت لاتطاق على حسب كلام جدى .انا اتأثرات بيه جدا وبكلامه وحكاويه حتى بتعبيراته الى مش قدرة انساها لحد دلوقت علشان كدة تشوف انى قسمت الصورة نصين نص للبلد

الجديدة الى موجودى بعد كوم امبوا بالتراب والجبال والبعد عن النيل والبيوت الضيقة والنص التانى لبلدنا اللى

موجودة ورا السد وعلى حسب كلام جدى ساعتها  ان فى ناس مش نوبين  بتفكر وابتديت تروح هناك وان حلم العودة بيتسرب بوجود ناس تانية.

 فى النهاية حبيت اقول كمان لاى حد بيقولنا احنا الشباب انت تعرف اية عن التهجير ولية بتتكلم بحماس اوى كدة وانك مش هتعرف تعيش هناك .ببساطه  احنا اتربنا على دة من جدودنا وامهاتنا و حتى لو محضرناش دة بس احنا حلمنا بالعوده مش مهم انك تكون حاضر حاجة علشان تتأثر بيها طبعا دة ميمنعش ان الى حضر مأساته اكبر